Βιοπολιτισμική Προσέγγιση και Ψηφιακή Στρατηγική των Πολιτιστικών Οργανισμών: Προς μία Ανανεωμένη Εγγύτητα μέσα από την Πανδημία

Περίληψη

Το 2020 αποτέλεσε έτος ιστορικής καμπής για την ανθρωπότητα λόγω της εκδήλωσης της πανδημίας του COVID-19, γεγονός που δεν είχε καταγραφεί για, περίπου, έναν αιώνα. Συγχρόνως η 4η Βιομηχανική Επανάσταση χαρακτηρίζεται από μία, ταχύτατα επιταχυνόμενη, αλληλοδιείσδυση μεταξύ
φυσικού, ψηφιακού και βιολογικού κόσμου. Στον πολιτιστικό τομέα, όπως και σε άλλους τομείς, η πανδημία υπήρξε παράγοντας επιτάχυνσης ορισμένων διαδικασιών που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη στη στρατηγική διακυβέρνηση των δημόσιων και ιδιωτικών υπηρεσιών. Η βαθιά μεταμόρφωση των πεδίων αναφοράς έχει υπονομεύσει, όχι μόνο το μοντέλο βιωσιμότητας, αλλά και το μοντέλο διαχείρισης και οργάνωσης των πολιτιστικών οργανισμών. Οι παράγοντες αλλαγής, που έχουν επιβληθεί από την πανδημία, έχουν τονίσει τόσο τα πλεονεκτήματα του μοντέλου σύμπραξης δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) όσο και τα πλεονεκτήματα μιας νέας δυναμικής ψηφιακής στρατηγικής. Σκοπός αυτής της μελέτης είναι να επεξηγήσει τα χαρακτηριστικά αυτού του νέου μοντέλου, αναδεικνύοντας τις ιδιαιτερότητές του και, ταυτόχρονα, να αναλύσει τον ρόλο των
υβριδικών πλέον πολιτιστικών οργανισμών με τους οποίους οι δημόσιοι φορείς ξεκινούν διαδικασίες συνεργασίας. Σε αυτό τον ορίζοντα η εφαρμογή της στρατηγικής, που μόλις τις τελευταίες δεκαετίες άρχισε να υιοθετείται από τους σύγχρονους πολιτιστικούς οργανισμούς, χρήζει συστηματικής
ανάλυσης των αλλαγών που έχει επιφέρει στο πολιτιστικό μάνατζμεντ/πολιτιστική διαχείριση, ειδικότερα δεδομένου του ηθικού χαρακτήρα που διέπει την τελευταία.