Ο ψηφιακός μετασχηματισμός της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης: Η στάση των Διευθυντών Εκπαίδευσης έναντι των ΤΠΕ

Περίληψη

Στον 21ο αιώνα, οι ταχύτατα διαχεόμενες ψηφιακές τεχνολογίες επιβάλλουν ένα νέο τρόπο για να γίνονται τα πράγματα. Έξυπνες συσκευές, Διαδίκτυο των Πραγμάτων, μεγα-δεδομένα, τεχνητή νοημοσύνη και δίκτυα υψηλών ταχυτήτων χαρακτηρίζουν τη νέα πραγματικότητα. Σύγχρονα προϊόντα που συνδυάζονται με προχωρημένες υπηρεσίες με σκοπό την αναβάθμιση και/ή την καινοτομία. Η εκπαίδευση έχει κεντρικό ρόλο σε αυτό το πεδίο μιας και η ψηφιακή εποχή απαιτεί νέες ικανότητες, όπως δεξιότητες (επικοινωνία, συνεργατικότητα, επίλυση προβλημάτων, κριτική σκέψη, λήψη αποφάσεων, προσαρμοστικότητα, δημιουργικότητα, επινοητικότητα, ηγεσία και άλλα). Η εκπαίδευση επαναπροσδιορίζει τον εαυτό της (Εκπαίδευση 4.0) εισάγοντας νέα μεθοδολογίες και παιδαγωγικές. Όροι όπως ψηφιακή μάθηση, η εξ ’αποστάσεως Εκπαίδευση, οι ΤΠΕ και το Web2.0 αποκτούν αυξάνουσα σημασία–ειδικά μετά την πρόσφατη πανδημία όπου η μαθησιακή διαδικασία έπρεπε να μετακομίσει στον κόσμο των «καλωδίων και κυκλωμάτων». Αυτές οι μετασχηματιστικές τάσεις επιβάλλουν επιπλέον ευθύνες στις ήδη αυξημένες των σχολικών διευθυντών. Οι διευθυντές είναι κεντρικές φιγούρες και επηρεάζουν τα πάντα και όλους στο σχολείο τους. Πρέπει τώρα να αναλάβουν το ρόλο του τεχνολογικού ηγέτη ώστε να προωθήσουν την ψηφιακή μετάβαση της εκπαίδευσης. Ο τρόπος που βλέπουν και αντιλαμβάνονται την ψηφιακή επανάσταση, την τεχνολογία και τη χρήση της οι ίδιοι είναι θέματα τα οποία είναι πολύ σημαντικό να διερευνηθούν.